Mahalle ortdıbını bilmemektir bakkal osman emmi manav ali dayı sı hiç yoktur o çocukların. Doğduğundan beri disiplinle büyümektir, oturduğun evde duvarına poster yapıştıramamaktır.Alt/Üst iliskisini kucuk yasta tanımaktir. Babasının rütbesi babanızın rütbesinden büyük olan bi bini gibememektir. Beraber büyüdüğün çocukluk arkadaşım dediğin beraber kavgaya girdiğin bisey oldumu hemen arıyıcağı kimsesi yoktur.Bir komutanın kararıyla sevgilini, arkadaşlarını,okulunu tam alışmışken bırakmaktır. Yeni gittiğin şehre, okula,ortama alışamamaktır birinin size gelip merhaba demesi için günlerce yanlız kalmaktır. Saç sakal traşının hep aynı olmasıdır. Babanız gecenin köründe operasyona giderken uykulu gözlerle kalkmak ,annene sarılıp geri dönücek değilmi demektir. Belkide dönmeyeceğini bile bile arkasından el sallamaktır. Televizyonlarda şehit haberi gelince acaba babammı korkusuyla ekran başına koşup. Başka bi askerin şehit olduğunu öğrenip bi yanının kan ağlayıp bi yanının sevinmesidir. Baban geldiğinde ona sımsıkı sarılıp bidaha gitme demektir. dedimya beyler asker çocuğu olmak hayatı gri, kahverengi ve haki görmektir...