senelerce beklersiniz sizin onu sevdiğiniz gibi, onun da sizi çok sevmesini. beklersiniz çünkü umudunuz, hayalleriniz vardır. fakat hayatınızın geri kalanını birlikte geçirmek istediğiniz kişi, yedi senedir hala emin olamamıştır. ağzından çıkacak lafları duymak istemeseniz de odadaki fil hakkında nihayet konuşulur ve gerçeklerle yüzleşirsiniz. onun hayatında aslında size yer yoktur.

siz iki yabancı gibi yürürken sevmek zamanı şarkısı çalınır kulağınıza geçtiğiniz sokaktan, gözyaşlarınız yağmura karışır. sırf birazcık daha yanında kalabilmek, son kez onunla aynı havayı solumak için aniden direksiyonu kırar ve 65 km yol gidersiniz. belki o sırada vazgeçer, belki elinizi tutar diye.

kimseyle bu kadar iyi anlaşabileceğini düşünmediğini söylese de ileride başkasını sevebilecek olması fikri sizi çıldırtır, sessiz çığlıklar atarsınız. black şarkısı gelir aklınıza.

sonrası malumunuz: yataktan çıkmamak, ağlamak, kafanızın içinde çalan ayrılık şarkısı* eşliğinde gece uykudan ağlayarak uyanmak, sabah gözlerinizi açar açmaz ağlamak ve ağlamak ve hep ağlamak.

siz de bilirsiniz kimseyi kendinizden çok sevmemeniz gerektiğini. ama işte...