hayatını amerikanın en taktan hapishanelerinde geçirmiş, gibilmiş, gibmiş, defalarca uyuşturucu bağımlısı olmuş, komaya girip çıkmış ve hatırladığı 10 tane cinayeti olan bir adam gibi baktım yüzlerine… doğal olarak korktular, korktuklarını adamın bana değil de dışarıya baktığından anlamıştım… yüzüme bakacak cesareti yoktu…kızı kolundan tutup kendime doğru çektim. ”bugün şanslı günündesin, seni özgür bırakacağım.” dedim. bir an ortalıkta soğuk rüzgarlar esti. metrodakilerin alkışlarını kulaklarımda duyar gibiydim… kız anlamsız bakışlarla ayağa kalktı… o sırada ihtiyar elini beline doğru zütürdü, ani bir hareketle dizimi alt dudağının bitip çenesinin başladığı yere geçirdim. o sırada duran metro benim için büyük bir şanstı. kızı kolundan çekerek kapıya doğru sürükledim. ihtiyarın cama vuran kafası kanıyordu, ateş etme olasılığını göz önünde bulundurup metrodan indiğim gibi kıza çelme takıp yere düşürdüm ve üstüne yattım. ve metro hareket etti…