küçükken evde ne kadar bitki varsa alayının yapraklarını, çiçeklerini makasla kestiğim için annemden sağlam bir dayak yemiştim. aslında bu teorik olarak pek dayak sayılmaz, fırçalama desek daha iyi ama hayatımda dayak yeme ndıbına hatırladığım tek şey bu. babam desen zaten fularlı ekşici tipli bir adam, asla dayak mayak atmaz. okulda da silik, ezik bir tip olmadığım için ve varoş mahallelerde belalı tiplerin olduğu yerlerde de yaşamadığım için hiç dayak yemedim.

sözünözü dayak yiyen ezik ve fakirdir. yediğiniz o dayaklar hafızanızda bir ömür yer eder, gece rüyalarınıza girer inş xd

2001 *