Hemen ebrunun yanına gittim.
-Neden ağlıyorsun öldürmesem ölecektik
Eb: SUS SEN ONU ÖLDÜRDÜN
Gerizekalı öldürmesem dıbını yiyecekti o.
Neyse işte ebrunun semihin ölümüne alışması zaman aldı. Günler hep sıradan akıp gidiyordu. Meteyle birkaç kavga oldu falan filan buraları hızlı geçiyorum.
Günlerden bir gün deponun önüne bir tane çocuk geldi. Kıyafetleri oldukça yeniydi ve zombi saldırılarından hiç etkilenmemiş gibi görünüyordu. Bizim deponun kapısına vurdu. Kapıyı ben açtım.

-Kimsin?
O çocuk: Merhabalar. Benim adım Arda. Recep Tayyip Erdoğanın sarayıdan geliyorum.
Uzun adamın sarayı? Ta bunca yolu Ankaradan mı gelmişti? Orada ne işi vardı?