Primci olmadığımdan uzatmak istemiyorum buraları geçicem bir zaman sonra nikahlandık.
Çok mutluyduk filan.Her zamanki gibi gezmeler iltifatlar.
Nikah döneminide geçiyorum bu part bitireceğim.
Evlendik.Çocuk sahibi olduk. Yaklaşık 2 ay sonra oğlumuz büyüdü
Her şey bugün oldu. Oğlumla ilk gezmemizi yapacaktık. Hazırlandık Nazlı ben ve oğlum lunaparka gidiyorduk.
Ve o an yandan araba çarptı. Ters takla attık. Hastahanede gözlerimi açtım. Doktora bağırdım direk oğlum ve karım nerede diye. Cevap vermedi. Dışarı çıktım doktora sorduğumda malesef kaybettik
işte o an yaşamanın ne kadar saçma olduğunu anladım. Hayat kısa derlerdi inanmazdım.Öleceksek beraber ölürüz dedi ya hani Nazlı beraber ölmüştük.Ben yoktum artık. Moonlegend diye birisi yaşamıyordu dünyada. Sanki yaşayan ölüydüm.Bu günden sonra nefes almakda bile zorlanıyordum. Oğluma bir şey olmamıştı.
O günden bu güne oğlum için yaşadım.O Nazlının bana bıraktığı tek varlıktı.
O günden beri arabalardan nefret ederim.
insan sevdiğini trafik kazasında kaybedince arabalardan nefret ediyor.
Tekrar diyorum hayat kısa.