--spoiler--
Önceki hikayeyi bırakıyorum. Sevdiğini trafik kazasında kaybeden bir genci anlatıyor.
--spoiler--
7 yıl sevdim. Acısında tatlısında.Oda seviyordu ama bir türlü açılamadık. ikimizde sevgimizi kabullenemedik.
Hayat kısa dostlar.Bu hikayede hayatın ne kadar kısa olacağını anlıcaksınız. Seviyorsanız konuşun.
Her neyse çocukluk aşkım.O kadar çok sevdimki kavuşamıyacağız diye intihar etmeyi bile düşündüm.
7 yıl sonrasında kavuşacaktık. Artık zamanı geldi.
Mesaj attım yemeğe gidelim diye.Oda kabul etti. Arabayla evinden aldım.Çok şık giyinmiş. Bende öyle giyinmeye çalıştım.Çok güzelsin dedim.Oda sende bayağı yakışıklı olmuşsun dedi.
Teşekkür ettim oda etti.
Güzel bir menü söyledim. Onun gözlerine bakmaktan yemeğimi yiyemiyordum.
O kadar güzel gözleri varki sanarsınız gökkuşağının üstünde yürüyorsunuz gibi.
Bir an oda baktı. Fazla utangaç değilim gözlerimi çekmedim yaklaşık 5 saniye bakıştık.
O sırada masaya birisi yumruk attı. Sevdiğim kızın ismi Nazlı.
Nazlı senin ne işin var bu dalyarakla dedi.
Bende doğru konuş züt dedim. Konuşmazsam ne olur filan tabiki Nazlı yanımda hayatımda hiç kavga etmemiş ben sevdiğimin verdiği cesaretle burnuna kafayı gömdüm.
Hiç birşey olmadı şerefsize.Çeneme bir geçirdi masaya yığıldım. Sonra kaldırıp karnıma diz attı yere düşürdü ardından tekmelemeye başladı. Gözlerimi açtığımda yanımda Nazlıyı gördüm.ilk defa bu kadar merhametle bakıyordu.
inanın o an yediğim dayağı bile unuttum. Burnumdan damlayan kanla aklım başıma geldi.