Kafamı çevirip baktığımda karşımda babam vardı arkasında ise annem vardı. Babam bana bırak gitsin o onların dedi. Baba ne diyorsun gel yardım et tutalım kapatalım şu dayımı dedim. Babamın umrunda değildi annem ise saçma gelecek size ama gülümsüyordu. Anne kardeşin şerlilere gidiyor kendine gel diye bağırdım babam bana değişik kalın bir ses tonuyla arapça bir şeyler söyleyerek bağırmaya başladı. Ben dondum sadece olanları izlemekle yetiniyorum. Annemle babam kol kola girip anlamsızca arapça sözler eşliğinde etrafımda zıplaya zıplaya dönmeye başladılar. Sonra bir gürültü duydum. Bu o gürültüydü köydeki ilk akşam balkondan gördüğüm çarşaflı ordusuydu. Hepsi birden eve doldular. Annem ve babam dönmeyi ve arapça söyledikleri şeye ara verdiler. Ortamda bir sessizlik oluştu. Çarşaflıların lideri yanıma geldi ve bana çok kalın ve birden fazla kişinin konuşma sesiyle adem el ... dedi. Sonra çarşafını açtı karşımda gördüğüm manzara nefesimin tutulmasına sebep oldu. Karşımda 35 cm lik haşmetli yannanıyla bir zenci duruyordu. Çarşaflıların hepsi soyundu ve annemi babamı beni aralarına alıp sabah ezanı okunana kadar gibtiler.