Gia:Ne yapıyorsun burada? Neden bu haldesin?
K: Şu an anlatılacak şeyler değil bunlar. Sen de bir şey anlatma. Birgün iki bira alır dertleşiriz seninle. Şimdi gitmem lazım. Hoşçakal.

Giderken farkettim o gözündeki damlayı. Biliyordum işi yoktu. Güçlü kız ya hani. Ağladığımı görmesin diye gitti.

Telefonumu bile almadan.

Bir hafta kendime gelemedim.

Yine radyo proğramım vardı. Radyoya gittim. Mektup gelmemişti.

Bir hafta daha bekledim. Mektup yoktu. Bara da hiç gitmemiştim.

O civarda olan ve radyomu dinleyenler bilir. Bir kampanya başlattım. Dinleyicilerim ile mektuplaşacaktım. Öyle güzel üslubu olan bir kadın bulur muydum bilinmez ama umut fakirin ekmeği işte.

Bir hafta sonra radyoya sadece üç tane mektup gelmişti. Üçü de ergen kızlar tarafından yazılmıştı. Belliydi. Cevap bile vermedim.

Kampanyayı da bitirdim.

Ertesi hafta Gk'dan mektup geldi. Şöyle yazıyordu: