Olamazdı bu kadar basit. Hayır daha yaşamalıydım amk. Benim daha yaşayacak çok şeyim vardı. Ailem arkamdan ne diyecekti. Ben onlara iyi olduğumu söyledim.

Binadan çıktım, otobüsü beklemeden koşarak kaçmaya çalıştım. Arkamdan bi tane siyah araba geliyordu.

Allah kahretsin dedim.

Hızlanmaya çalıştım, ara sokaklara kaçmaya çalıştım, koştum koştum.

izimi kaybettirdiğimi düşündüm.

Oturdum, dinlendim.

Aradan 35 dakika geçmişti.

Bir binanın içinde saklanıyordum.

Aniden birisi kapıdan çıktı ve beni görünce şok oldu. Ben dışarı çıkmak zorunda kaldım.

Öylesine dikkatli yürüyordum ki herşeyden korkuyordum. Bir dal kıpırdasa dahi ödüm kopuyordu. Ailem vardı. Daha üniversiteye gitmemiştim bile.

Allahım affet beni nolur. Birdaha muallaklik yaparsam binim.

Köşeyi döndüm, otogara gitmeliydim.

Koşarak 15 dakikamı alırdı, köşeyi döndüm, aniden bir araba önüme kırdı, el frenini çektiği gibi aşağı 5 kişi indi.

Ellerindeki odunlarla ne olduğunu anlamadan kafama yedim. ilk darbede yere düştüm, yerde hırpaladılar. Sonrasını hatırlamıyordum.