"Plan belli. Ben ve Emre kuleye tırmanıcaz. Can ise korumaların dibinde olmalı eğer yakalanırsak korumalar gelmeye çalışacaktır asansörle çıkarlar asansör ipini kesse yeterli. Sen ve koruman arabada bekleyin." Saat gece 9 olmalıydı. Serin bir havası vardı. Hemen başka bir binaya çıktık. Zıpkınlardan bizde de vardı. Binalara çıkmak çok kolay oluyordu. Saat kulesine yakın ve yüksek bir bina seçmiştik. "Çalışmaların işe yaramış sana artık yetişmiyorum." Güldüm. Zıpkını hedefledim ve saat kulesinde ki bir çıkıntıyı hedef aldım. Ardımdan Emre geliyordu. Çıkıntıya tutunduktan sonra tırmanmaya başladık. Saatin önüne gelmiştik. içeride 7 kişi vardı. Tırmanıp diğer tarafa geçtik. Bulmak üzereydiler. Yapacak bir şey yoktu. 2 bıçağımı çıkarttım. Aynı şeyi Emre de yaptı ve üzerlerine atladık. ikisini atladığım gibi başlarından içeri sokmuştum Emre de aynı şekilde öldürmüştü. "Cem ve Emre. Cormac ailesini öldüren atalarının son nesli. Nasılsınız?" "Parçayı ver. Ben de seni öldürmiyim." "Öyle mi?" ciddi olduğumu kanıtlamak zorundaydım. Bilegimde ki zımbırtıyı uzattım iki yay açıldı ve bir ok fırladı. Fırlayan ok diğer koruman anlına girdi. "Öyle." Emre de diğerini almıştı. Onlar da bizim gibiydiler belliydi. "Bak bende ne var Cem. Argus bunu iyi bilir." Çıkarttığı tüfek Cormac ailesinin tüfeğiydi. "Tahmin et başka kim son nesil?" O esnada tüfeği bana doğrulttu ve direk sütunların arasına saklandım. Doldurduğu sürede şansım vardı. Çıkıyormuş gibi yapıp kendimi gösterdim ve tekrar ateş etti. O esnada çıkıp saldırdım bıçağım tüfeği tutan kolunu deşti. O esnada tekme geçirdi karnıma. Nefessiz kaldım bıçak darbesinden kurtulmak için yana yuvarlandım. Yumruk yumruğa girmeye başladık. Yumruğunu kaçırdı ve karnına yumruk attım etrafında dönerken cep silahını çıkardı. O esnada dizine tekme atıp silahı elinden aldım ve göğsünden vurdum. Yere düştü. Aynı anda Emre de rakibini düşürmüştü. Tek fark benim ki canlıydı. Önünde çömeldim. "Adın ne?" "Shay Cormac büyük dedemin adı. Bilirsin."