Yine şu taktan durumdaydık. Ellerimiz kollarımız bağlı, ben ve arkadaşlarım yanyana oturtturulmuştuk. Karanlık bir odadaydık ve ağzımız bantlıydı. Kim oldukalrını göremiyorumdum ama varlıklarını hissediyorumdum.
Bir anda Kapı sonuna kadar açıldı ve içeriye giren ışık yüzünden yüzümüzü çevirmek zorunda kaldık. Daha dikkatli bakınca odadakilerin arkadaşlarım olmadığı annemin ve babamın olduğunu görünce debelenmeye başladım endişeli gözlerle.
Yine o çılgın kahkaha. "gibtiğimin doktoru"diye geçirdim içimden.
Bana acınası gözlerle baktı ve :
-Gerçek patronla tanışma zamanı hahahaha.
1.80 boylarında 60 yaşlarında kalın bıyıklı, siyah takım elbiseli bir adam içeri girdi. Gözlerini gözlerime dikti. Gözlerinde biraz hayal kırıklığı ve aşağılayıcı tavır vardı. Söze girdi:
-Senden umutluyum. Beni yüzüstü çıkardın.
Doktor araya girdi:
-sen şimdi merak ediyorsundur. arkadaşların nerde diye?
Odaya birden Kürşat ve Uğur girdi. "Vay oçlar. Demek bana ihanet ettiniz"diye bağırmak istiyordum ama boşuna.
Kürşat ve uğur patronun yanında geldi ve elini öpüp odadan çıktı.
Doktor: Çevrende kim varsa onlar da bizden seni ahmak. Kendinden başka kimseye güvenmemeliydin. Birde seni nasıl bulduğumuza gelince. Seni buraya getirdiğimizde sana izleme cihazı yerleştirdik. Çok amatörsün.