-ah kuzum ne gerek vardı şimdi buraya biz kendi evimizde kalırdık.
-Hanım, çocuk düşünmüşte bizi buralara kadar getirmiş keyfini çıkar.
-Haklısın baba, anne sende keyfini çıkar artık.

Bu çiftlik evine geleli iki gün olmuştu. Örgütten ne ses ne seda vardı. Sanki beni unutmuşlardı ya da ben öyle sanıyordum.
Kapı sesini duyunca oturduğum yerden kalktım ve camdan gelene baktım. Postacıydı. "çiftlik evinde postacının ne işi var amk" diye geçirdim içimden. Burnuma kötü kokular geliyordu. Hemen silaha sarıldım ve yavaşça kapıyı açtım.
Postacı: - Bu paketi size vermem emredildi.
-Kim emretti?
-Çok para veren birisi.

Paketi aldım, bıçakla kolayca kestim ve gördüklerim karşısında çıldırmak üzereydim...

-hahaha bak sen şuna. Bizi ne sanıyor çocuk filan mı? Patron işini bitirmeliyiz bence.
-Hayır. Ona ihtiyacımız var. Ve o ailesini öldürecek...

inanamıyorum, adamlar ailemle geçirdiğim şu 2 günlük zamanımın her anını kaydetmişlerdi. Alta da şu notu yazmışlardı; Ailenin öldüreceğin güzel mekan seçmişsin. işi kısa sürede bitir. Patron seninle görüşmek istiyor.

huur çocukları!