huur çocuğu tüfeği yine de düşürmedi ama ateşleyecek gücü kalmamıştı. Tüfeği arkasına attığı gibi koşmaya başladı. Gelen Harius'du. Nerden bildiğimi sormayın amk Argus işte. "Harius yakala onu. Parça ona." "Öleceksin lan. itiraz etmeyi kes de yaslan bana." Beyler o an fark ettik. Evet ettik. Harius Emre'ydi. ikimiz de fark ettik ve ilk konuşan ben oldum. "Lan Emre." "Cem?" Ardından bir elektronik bir ses geldi. Etraf titredi. "Konuşamazsınız. Senkronizasyonu bozuyorsunuz. Ayrıca olayları değiştiremezsiniz sadece yaşananları farklı şekilde yaşayabilirsiniz. Atalarınıza bırakın kendinizi." Birbirimize baktık sonra içimden geldiği gibi konuştum. Aslında konuşan Argus'du ama sanki içimden geliyor ve ne söyleyeceğimi biliyor gibiydim. Ona yaslandım ve yürümeye başladık. "Dert etme Argus. Cormac ailesi trene farklı eyalete geçecekler. O zaman bir şansımız daha olabilir. Hadi." Etraf titremeye ve yok olmaya başladı bir anda kendimizi bembeyaz uçsuz bucaksız bir yerde bulduk. Emre hala Harius'du ben de Argus. Elli'nin sesi duyuldu. "Şu an koridordasınız. Sizi çıkarıyorum. Anı bu kadardı. Artık konuşabilir, öpüşüp sarılabilirsiniz." "Cem. Olum bu inanılmazdı." Emre de benim gibi giyinmişti tek fark ben siyah o ise gri... Bir anda ışık parladı ve kendi halimde gözlerimi açtım.