1. 1.
    0
    ellerim dallar gibi açılır bazen allah’a.
    ki allah’tır veren bu güçsüz ellerimi benim.
    senin ellerinden güçlü ellerim ki ben verdim,
    onlar kapalıdır allah’a.
    bir parça demirden ibaretsin allah’a göre.
    sana verdiğim bir ömürdür,
    ki yaşamadan sürüyorsun sen onu.
    sana bu ömrü verenler senden çabuk ölür.
    çeliğin çürümesi kadar uzaktır bir robotun sonu.
    allah, allah olduğu için yarattı beni.
    ben allah olamıyorum ne kadar yaratsam.
    ve tapmıyor bana benim yarattığım adam,
    beni yaratana ben nasıl tapıyorsam…
    bülent ecevit/1940
    ···
   tümünü göster