Kendime geldiğimde mum ışıklarıyla aydınlatılmış, yuvarlak, mabede benzeyen bir mekandaydım. Yüksek arkalıklı bir koltukta oturuyordum ve bağlanmamıştım. Yalnız değildim.
Kukuletalı, törensel kıyafetler içinde insanlar daire biçimde dizilmiş koltuklarda oturuyordu. “Bunlar bir tarikat mıydı?” Kurban mı edileceğim,” diye düşündüm.
Sağ yanımda doktor oturuyordu, sol yanımda ise ailesini katlettiğim koca. Bana gülümsediler.
“Kafandan geçen düşünceleri tahmin ediyorum,” dedi doktor. “Merak etme dostlar arasındasın. Bu gece kabul töreni için buradasın.”
Doğal olarak, “Anlamıyorum,” dedim. “Siz kimsiniz?”
Doktorun bir işaretiyle duvarlardaki resimleri aydınlatan ışıklar yandı. Birkaçını hemen tanıdım.
“Tüm Dünya’da etkin bir organizasyonuz,” dedi doktor. “Bu resimlerden bazıları senin de aşina olduğun ünlü seri katiller. Bazıları ise asla yakalanmamış ama örgütümüzün onur listesindeki katiller. Kurucumuz ise o…”
Eski yağlı boya portredeki surata baktım. Uzun ve kıvırcık favorilerinden asillerden biri olduğunu tahmin ettim.
“Karındeşen Jack,” dedi doktor.
Bir süre nefesimi tuttum.
“Seri katiller tarikatı,” diye mırıldandım.
“Karındeşen Jack sıradan bir katil değildi,” dedi doktor. “O geleceğin dünyasını görmüştü. Seri katillerin bu gelecekteki önemli konumunu, sorumluluğunu.”
“Neymiş bu?” diye mırıldandım.
“Dengeyi korumak tabii. insan türü ve teknoloji doğadaki dengeyi bozdu. Doğal ayıklama görevini yapamıyor.”
Tanımadığım biri ilk defa konuştu. “20. Yüzyıla kadar Dünya’daki insan nüfusu bir milyarı geçmemişti. Oysa şimdi dokuz milyar ve on, on beş sene içinde ikiye katlanacak bayım. Bu kadar nüfusu kaldıramaz Dünya.”
“Ne yani,” dedim. “Biz mi nüfusu kontrol edeceğiz? Öldürerek.”