Yarim biyikla başa çıkmanın artık tek yolu kalmıştı. onun dükkanının karşısına bir dükkan da ben acacaktim. ondan daha ucuza mal satacak onla berbaber bende iflas edecektim. beraber batacaktik.o gökyüzünden ben yeryüzünden. parktaki morugun yaptığı belliydi.o aleniydi, gerçek gibiydi. onla baş etmek kolaydi ama yarim bıyık gerçeğin ta kendisiydi.zor olan aslinda gercegi görmekti. yarim biyik o kucucuk agziyla asla ben buyum, buradayım demezdi hiç bir zaman.o hep oradaydi. araya asla adam koymazdi. kendi işini hep kendi yapardı. bazen dükkanından çıkar, yüksek bir sandalyede oturur herkese tepeden bakarken güler, diğer morugun aslinda hiç var olmadığından bahsederdi.