ertesi gün erhandan fotoları aldım. okulun yolunu tuttum. erhan okula gelmeyecekti, hastaneye mi ne gidecekmiş. yine okula zombi gibi gittim beyler. kafam bir milyon zaten. sınıfa girdiğimde erayı asalın yanında gördüm. ne işin var senin orada aq.

ben: eray!
eray: ne oldu?
ben: gelsene buraya
asal: erayada mı saldıracaksın?
ben: yok sana saldırıcam (bin bir sırıtış ile)

eray yanıma gelmişti. asal ise cevap veremedi. erayla oturduk konuştuk biraz. kızın kaşar olduğunu, gibtir etmesini falan söyledim. dinledi mi peki? hayır. onu kıskandığımı falan sandı. salak dıbına koyum. bir yandan mehmetle uğraşırken bir yandan da bu çıkmıştı. bu arada mehmet ortalıkta gözükmüyordu. asala sordum, tersledi beni. ulan 2 günde kızın bütün nefretini kazanmıştım. oysa ona hiç bir tak yapmadım. ilginç. aynı zamanda ders boştu beyler. hoca falan gelmemişti. tabi ben hoca gelmedi diye sevinirken, mehmet gelmişti. hemde baya sinirli bir şekilde. buna kızın huur olduğunu falan söylemeyecektim. bırak peşinden koşsun dursun. kız zaten buna biraz yüz verip tekmeyi basacaktı. bu da benim mehmete bastığım tekmeden daha etkili olacaktı. erayı da fazla giblemedim. pasif çocuktu.

gerçi en son mehmet için böyle düşündüğümde asala el falı bakıyordu dıbına koyum.