Zenciyi açlık esir almış olmalıydı ki istemeye istemeye gözünde gözlük, belden yukarısi çıplak bir halde dükkana girdi. usulca dükkânın yanına gittim. gözlerimi cama dayayıp içeriyi incelemeye başladım. yarım biyik hala fırını tamir etmeye çalıştığından dolayi
dışarıda olan bitenden habersizdi. zenci kendisine "selam aleykum" diyene kadar zenciyi bile fark etmedi. zencinin selamini duyduğu anda ellerini havaya kaldirdi. ciplak bi zenci görmek isteyecegi en son şeydi o anda."para mara yok" diye bağırdı.