Yaptığım iyiligin verdiği vakur ve mağrur tavırla tekrar tezgaha döndüm. bakkalla goz göze geldim. üzerinde kuru fasulye pilav olan bir tepsi vardi elinde. ayağa kalkmıştı. büyük ihtimalle tezgahin altinda yemeğini yemek üzereydi az önce. bende dehşetli ruhaniyetimle tuza ilerlerken, içinde bulunduğum ruh halinden ötürü kendisini fark etmemiş olmaliydim."ulan huur çocuğu ben o tuzu yemeğe dokecektim, sen ne demeye hepsini toplayip çöpe attin" dedi. içimde ki dehşet daha da büyüdü.

"Ulan amk oğlu tuzu yemeğine dokeceksen ne demeye tezgaha yaydin. iblisler içeri girmesin diye saf tuzdan şerit mi cekiyorsun, yoksa o gibik, salcali, kuru fasulyane dökmek üzere mi tuzu kullaniyorsun belli degil" dediğim gibi basima inen turşu bidonuyla kendimi yerde buldum.