Iki ay evvel bir seyler almak için mahallemizdeki bakkala gittim. bakkal dediysem adamin surati gerçekten bakkal. öyle suratsiz, öyle meymemenetsizki suratini gören bu ucubeye bakıp kaliyor. normalde kendisiyle hayatta iletişime gecmezdim... taki iki ay evvel deterjan lazim olana kadar.

Bakkala girdim. adam ortalıkta gözükmüyordu. gözüme tezgahın üzerinde incin halde duran tuz taneleri takıldı."ulan bi iyilik yapayim bu pekekente yarın öbür gün işimiz düşer" diye düşünerek tezgaha doğru kendimden emin adimlarla ilerlemeye başladım. aklımdan tezgahi temizlemek, tezgahtaki tuzu toplayıp çöpe dökmek geçiyordu. uzun zamandır iyiklik yapmadığım için heyecanliydim. tezgaha doğru ilerlerken kendimi kızıl denize doğru yürüyen hz musa gibi hissediyordum. öyle gaza gelmiştim ki dudaklarimla on emiri mirildaniyordum. ilahi bir hareketle tezgahin üzerinde ki tüm tuzu tek hamlede avucuma topladim. zütürüp çöp tenekesine bosalttim.