Akşam oldu aramadım, o aradı. Mahcup bi ses tonuyla yaptığının hata olduğunu söyleyip özür diledi. Kızamayacak kadar çok sevsem de sesim de en ufak bir yumuşama olmadan kelimelerimi seçmeden kırarak dökerek söverek bi dünya laf ettim ve telefonu suratına kapattım. Verdiğim sözlerden cayabilmek için, 1 yıl boyunca oynadığım bu oyundan suçsuz olarak çıkabilmek için, daha fazla üzülmemek ve üzmemek için bunu yapmak zorunda kaldım. Ertesi akşam beni ablasının numarasından aradı. Bunun bir veda konuşması olduğunu söyledi. O konuştukça ben gözlerimi sıkıp dinliyordum. Konuşmanın sonuna ona söylediğim birkaç yalanı ekledi. Bu yalanlarını biliyordum ama hiç yüzüne vurmadım çünkü seni seviyorum dedi. Aslında en başından beri her fırsatta büyük küçük herhangi bir yalana katlanamayacağından bahsederdi. Bunları söyleyip telefonu kapattı. Bense rahat bi nefes almak için feda etmişken bu güzel ilişkiyi, bu son söyledikleri yüzünden ertesi günlerde nefes dahi alamamaya başlamıştım...