Adam gideli sadece birkaç saat geçmesine rağmen evi kaos bürüdü.
-Anne, baba bir milyon dolar gerçekten büyük bir miktar ama birinin hayatına değer mi?
Babam:
-Nasıl olsa tanımıyoruz ölecek kişiyi neden olmasın bir milyon dolar için yıllarca çalışmamız gerekir. Bu fırsat geri tepilmez!
Ablam:
-Bence de hem belkide zaten ölecek bir köledir adam önceden seçildi dedi biz reddetsek de başkası kabul eder.
Annem:
-Yeter artık bu iş çok uzadı kimse ölmüyor ben polisi arıyorum!
Ablam haklıydı ama ya yinede içimde bir tedirginlik vardı. Kardeşim!
-Amy nerde?
Kimseden cevap yok, koşarak üst kata çıktım. Yatağının altında ağlıyor.
-Ne oldu Amy?
-Abi şimdi biz birisini mi öldürmüş olucaz
-Hayır tabikide biz daha karar vermedik bile hem kimseyi öldürmeyeceğiz.
-Ama o adam öyle demedi?
-Boşver sen onu, sarılmak ister misin?
Başını salladı uzun süredir ağladığı için konuşmakta zorlanıyordu. Kardeşimi kucağıma alıp alt kata indim hiçkimsede belli bir yüz ifadesi yoktu annem, ablam ve babama bakıp bana kabul edeceğimizi söyledi. Şok olmuştum, bir can almak bu kadar kolay mıydı?
---
Sabah daha biz kahvaltımızı yapıyorduk ki kapı çaldı. Kapıyı açmak için kalktığımda babam ben açarım diyerek kalktı yine o adam gelmişti. içeri geçip oturdu elinde yine aynı çanta vardı.
-Bay Andrey kararınız nedir?
Babam herkese tek tek bakıp yutkundu.
-Bir milyon doları kabul ediyoruz.
-Güzel! Bunu duyduğuma sevindim, kutuyu alabilir miyim?
Dedi ve çantayı masaya koyup açtı. içinde sıra sıra dizilmiş banknotlar vardı annem kutuyu getirdi ve adama teslim etti. Adam kutuyu eline alıp gidiyordu ki tam kapıdayken babam adama seslendi.
-Bir şey sorabilir miyim?
-Tabii ki?
-Kimi öldüreceksiniz?
-Parayı kabul eden sizden önce ki aileyi.