sonra koyuverdim kapının yolunu tuttum. daha tanımadığım yabancı bir kız için gibik bir kekoyla kavga etmeye değmezdi. zaten dediğim gibi kekoydu, asal ona bakmazdı. taktığım kulaklığı kantinin yolunu tuttum. serhat abiden bir bardak çay isteyip teneffüs zilinin çalmasını bekliyordum. dinlediğim şarkıyı çok net hatırlıyorum: https://www.youtube.com/watch?v=p9TYBmDEs08

biraz kızı yorumlamaya gelirsek. saçı kısaydı. gülüşleri sahteydi. evet bir gülüşüyle kalbimi hızlandırmıştı ama sahteydi, bunu anlamıştım. gözlerini kaçırarak gülmüştü. ve sürekli ellerini bir şeyle oyalamaya çalışıyordu. saçıyla, kolyesiyle falan. demek ki endişeliydi. tedirgindi. özgüveni zayıftı. ya hep öyleydi, ya da onu ta irandan buraya sürükleyen olay asalı derinden yaralamıştı. bunu çözebilirsem onun hayatında daha farklı bir yer kaplayabilirdim. sonuçta hangimiz sorunlarımıza ortak olan bir kişiye hayır diyebiliriz ki? zil çalar çalmaz sınıfın yolunu tuttum. fakat o an gördüğüm şey karşısında öfkeyi, kıskançlığı, dramı aynı anda yaşatmıştı bana beyler.