Manisa'ya geldiğimizde gün doğmaya başlamıştı. Güneşin ilk ışıkları arabanın içini aydınlatırken köye doğru yola koyulduk. Köye geldiğimizde saat sabah 11'i gösteriyordu. Babam arabayı evlerinin önüne sürmeye başladı. Pencerelerden birileri bakıyodu. Endişeyle
+Hocam köyde biri---
-Bakma evladım onlara, uğraşma onlarla
Buraya tekrardan gelmek beni oldukça korkutmaya yetmişti bile. Evin önüne geldiğimizde babam arabayı durdurduktan sonra bagajdan hocanın çantasını ve merdivenini alıp bahçe kapısını açtım. Kara keçi sarı gözleriyle bahçede bana bakıyordu. Hoca arkamdan söylendi.
+Evladım oyalanma hadi. Burda ne kadar çok durursak o kadar kötü bizim için.
Keçiyi benden başka gören yoktu sanırım.