Yaz tatili bitmişti. Artık lisesi değil üniversiteli olucaktım. Garip bir duygu bu. Otogara geldiğimizde annem ile babamın tercihlerimi açıkladığım günde ki surat ifadesi hala kendini koruyordu. istanbul-Manisa seferi için bilet aldıktan sonra otobüsün kalkış saatini beklemeye başladık. Annem gözlerimin içine bakarak konuşmaya başladı.
+Bari yurtta kalsaydın evladım. Tek başına nasıl durucaksın nasıl idare ediceksin sen evi.
Tercihlerin açıklanmasından 2 hafta sonra babamla Manisa'ya gidip üniversiteye kaydımı yaptırmıştık. Her ne kadar yurtta kalmam için beni zorlasa da ben tek başıma evde kalmak istediğim konusunda ısrarcıydım. Üniversiteye yakın bi yerde eşyalı apartman dairesi kiralayarak yaz tatili sonunda eve yerleşiceğimi ve kirayı o zaman ödemeye başlıcağımız konusunda babamla ev sahibi anlaşmıştı.
-Anne çocuk değilim ben. Yapma böyle