ilerlemeye devam ettik köyü aydınlatan 2-3 sokak lambası vardı.
Biz köy meydanına ilerledikçe kalbimiz sıkışıyor adımlarımızı boşa atıyorduk sanki.
Garibime giden şey ise böyle güzel köyde kahve var fakat kimse oturmuyordu.
Oysaki köylerde komşuluk bağlarının sıkı olduğunu sanardım.
Satın aldığımız eve doğru gittik.
Anahtarımı çıkarıp kapıyı açtım.
Uyumaya geçtik. Yatağımıza uzandık.Çok uykum olmasına rağmen gözüme uyku girmiyordu. Kıvrana kıvranada olsa uyudum.
Belkide zararsız geçen tek günümüz bu olacaktı.