Bundan sonrası ise acı, hüzün ve ızdırap...
Şimdi ise hiç bişey yapamıyorum. Kendimi eve kapattım ve dayanmaya çalışıyorum ama nereye kadar. Şundan çok eminim ki asla onu unutamayacam ve onsuz yaşamaya alışamayacam ben...
Her an her saniye aklımdayken yapamıyorum onu unutmayı. Unutmak da istemiyorum zaten. Çünkü onu çok seviyorum ben. Her şeye rağmen.
7 OCAK onun doğum günü ve bizim hayalimiz vardı. Beraber kutlayacaktık doğum gününü.. Ve o gün buna nasıl dayanacağımı bilmiyorum ben.