Beyler vahiy inmiyor okuyan rez pls

Gözlerimi açtığımda kapımıza vuruluyordu. Mutfaktan gelen dumanla iyice kötü olmuştum. Ama birşeyler hatırlıyorum günlüğüm.. Bir asker beni kucağına alıp arabaya zütürdü. Beni oturttu ve hızla evleri dolaşıyordu. Hiç o kadar büyük , parlak bir alev görmemiştim hemde evimiz yanarken. Bana bir şarkı söyle ayıcığım belki hiç senide duyamam. Doğru ya konuşamıyorsun belki sende çocuksundur. içindekileri dökmeye çalışırken hep dayanamayıp ağlayan , odasına kaçan bir çocuksundur. Belkide bu yüzden beni arkalarına bakmadan bıraktılar.

Ağlama sesleriyle uyandım. Onlarda terkedilmişti heralde. Bir çadırda uyanmıştım pek arka bahçeye koyup yatılacak değildi ama ne yaşadığımı anlamıştım. Artık yalnızdım. Koca dünyada tek başımaydım! Kafamı tekrar yastığa koydum. Hiç kalkmak istemedim. Gözümden sadece bir damla yaş yanağıma doğru süzüldü. Sadece bir damla yaş değildi o. Hayallerin akmasıydı , ailemin gitmesiydi, evimizin yanmasıydı , ülkemizde savaş çıkmasıydı. Büyük bir damlaydı o.. Ne savaş ne vahşet.. Hiçbiri bir çocuğu , bir meleği etkilememeli. Çaresizce haykırıp ağlamakta benim elimdeydi ama ben bunu yapmadım anne!