Bu yarım yamalak çadır benim için çok anlam ifade ediyorduda onlarıda söyleyecek kimsem yoktu. Çocuğum işte ne yaşandığının farkındayım ama o kadar temiz bir meleğimki savaşı unutup hayallere dalmışken biris geldi. "Kalkın hadi antrenman var!" Yanımda yatar biraz iri yarı bi çocuk konuştu "Kim uyudu ki zaten?" Peki.. Peki ya ne antrenmanı? Spor mu? Spordur heralde canım da ben çocuğum ne anlarım antrenmandan. Battaniyeyi üstümden atıp yatağın kenarına oturdum. Ayaklarım çıplaktı.. Herkesinki öyleydi.. Annem olsa kucağına alıp taşırmıydı? Geri gelecek misin anne?