Gözlerimi açtığımda kapımıza vuruluyordu. Mutfaktan gelen dumanla iyice kötü olmuştum. Ama birşeyler hatırlıyorum günlüğüm.. Bir asker beni kucağına alıp arabaya zütürdü. Beni oturttu ve hızla evleri dolaşıyordu. Hiç o kadar büyük , parlak bir alev görmemiştim hemde evimiz yanarken. Bana bir şarkı söyle ayıcığım belki hiç senide duyamam. Doğru ya konuşamıyorsun belki sende çocuksundur. içindekileri dökmeye çalışırken hep dayanamayıp ağlayan , odasına kaçan bir çocuksundur. Belkide bu yüzden beni arkalarına bakmadan bıraktılar.