bir süre sonra zagrisya'nın içine doğru yol aldık. etrafta cennetten ve cennet ordusundan kimse yoktu. bu arada her saniye lucifer'in cehennem ordusu da zagrisya'ya varıyordu.
orada yüzyıllar boyunca yanmış milyonlar ardı arkası kesilmeden zagrisya kıyılarına çıkıyordu.

yürüyüşümüz devam ederken tüm o çoraklığın ortasında bir nebze yeşil alanlar gördük.
daha önce hiç görmediğimiz devasa ağaçlar ve ortasından akan nehir... gökyüzü aydınlıktı ama zagrisya'nın güneşi yoktu... davut'un yıldızına benzer bir gök cismi vardı yalnızca semalarında. uzaklarda bir yerde seçiliyordu.

lucifer'e dönerek savaşın olup olmayacağını sordum. bana gülümseyerek bu evrenin en büyük savaşı olacak evlat, insanoğlunun savaşları gibi bir anda olup bitmesini bekleyemezsin. hazırlanmalıyız.
güçlenmeliyiz. planlar yapmalıyız. eminim onlar da yapıyorlardır. yani cennet orduları. ışığın askerleri...