Bana üzgün gözlerle baktı kapıdan yolunu değiştirerek yanıma doğru geldi. Yanıma geldiği sıra bende geri geri gitmeye başladım. En sonunda geldi yanıma, eğildi; "Affet oğlum" dedi. Bu bir tesadüfmüydü bilmiyorum ama yusenin kahveye geldiği günden sonra sürekli kahve çevresinde memduhun adamlarını görmeye başladım. Bir gece kemal abi kahveyi üzerime kapatıp gittiğinde içeride tek başıma uyuyordum. Sanki birileri kepenkleri zorluyordu böyle kırmaya çalışır gibi sesler geliyordu. Epey korkmuştum. Kahvenin bir telefonu vardı fakat kemal abinin telefon numarasını bilmiyordum. Kapı ve kepenk iyice zorlanıyordu, o sıra kapı açıldı. Demir kepenlerin arasından kapıyı açmaya başarmışlardı. Kapı sonuna kadar açılınca "bam" diye çarptı "noluyor lan orda kim var" diye bağırdım.