Ben yakalanınca çevremde benim gözcülüğümü yapan herkes bir anda kayboldu. Kendimi 4 çocukla yalnız bırakılan dul karılar gibi hissettim. Neyse vesselam polis çağırdılar. Etrafta hırsız bu, kadının parasını çaldı diyor bir yanda 30 yaşındaki abiler bir iki tane patlatıyor, diğer yanda teyzeler kafama vuruyor. Arada sırada çingene çocukları geçerken vay huur çocugu diyip patlatıyor felan bende deli gibi kaçmaya uğraşıyorum ama kaçamıyorum her tarafım kapalı. Anladım artık burdan kaçış yok, "viuvvvv viuwww dıtt dıtt" sesi duyunca kendimi hepten bıraktım. 2 tane polis geldi, bana baktı "ulan sen hırsızlık yapmayıda mı biliyorsun" dedi kafama vurdu bindirdi arabaya. Yol üstünde karakola giderken, polis amca baktı "dondurma istiyonmu la" dedi ulan sözlük çocuğum ulan "istiyorum abi" dedim ekip arabasını bir kenara çekti, açık bir dondurma aldı verdi bana. Yiyorum güzel güzel, polis baktı bana "ee be oglum ayıp gunah ne işin var hırsızlıkla senin" dedi. Bende dondurmayı aldım yiyorum nasıl mutluyum, gibsinler umrumda olmaz. Memleketimin polisi tavsiyesi bile başka, ama bir sorun vardı ben orda hiç bir şekilde ailemi hatırlamadım. Yani o kadar mutluydum ki o dondurma sayesinde hiç bir şey anlatmadım. Karakola gelince ötmeye başladım.