Bu gece rahat bir uyku çekebilirdim ama yarın yalanım ortaya çıktığında tekrardan dayak yiyecektim artık alışmıştım sözlük dayak yemek felan bunlar benim için çok normaldi artık, canım sıkılınca dayak yiyordum bazen zevkine dayak yiyordum sürekli dayak yiyordum. Strese bire bir. Ertesi sabah memduhun adamları tarafından uyandırıldım "kalk ulan bugün işe çıkacaksın" dedi. Gözlerimi ovuşturdum "tamam abi" dedim. Memduhun odasına doğru gittim. Memduh yemek yiyordu ve "gel lan bugün büyük bir işe çıkıcan bişey olursa geberirsen mesuliyet kabul etmiyorum heaaaaaa" dedi.
-Abi ne işi
-Kap kaç, gapıcannn gaçıcan
-"Abi lütfen yapma vallahi çok korkuyorum" dememe rağmen içeri biri girdi ve "abi biz çıkıyoruz bu çocuguda alıyoruz" dedi.
Memduh başıyla onayladı ve dışarı çıktık. Uzun zaman sonra ilk kez günyüzü görüyordum. insanları felan gördüm mutlu oldum be moruk. Neyse nüyük bir meydana geldik. (Hikaye sonunda gittiğim yerlerin fotoğraflarını arsanın fotoğraflarını vs. atacağım. Eski mahallemde hala duruyorsa. Bu arada meraklanmayın hikayeyi bitireceğim.)