Hava iyice kararmıştı. Büyükçe bir çarşaf sarılmıştı yerlere çocukların hepsi o çarşafın üzerinde yatıyordu. Benim yanımda 4 kişi yatıyordu. Gece yanlış hatırlamıyosam 3 buçuk 4 suları uyandım ve ayağa kalktım. Annemi görüyordum odanın kapısında durmuş, "oğlum yapma bak biz perişanız seni arıyoruz gel artık" diyordu. O an hiç birşey hatırlamadım veya hatırlamak istemedim mutfağa doğru sessizce gidiyordum tam mutfağın kaısında babamın silüetini gördüm. "Git ve onu öldür" dedi. Baba dedim, "baba hep senin yüzünden buralara geldim" bir anda gözlerimi açtım ve karanlıktı yerde uyuya kalmışım, gözlerimi açtım ve uyandım hala o gecekonduda çarşafın üzerine yatmış olarak duruyorum. Kapıya baktım annem yok, mutfaga gittim babam yok hepsi rüyaymış. Nihayet vakit gelmişti. Mutfağa gittim ve tezgah gibi bir yerde duran bıçağı elime aldım. Elime büyük geliyordu bıçak, ama bu gece bu iş bitecekti. Bıçak elimde yavaş adımlarla yürüyordum, o kadar yavaş yürüyordum ki, adımlarım kalbimde atıyordu. Elimde bıçakla beraber odaya girdim. Sözlük çaresiz kaldım, yapamazdım. Katil damgasını kendime yakıştıramazdım. Ama gittim ve o çocugun çarşafını araladım, elimi yavaşça kaldırdım ve...