Beyler çok farklıydı, evimden uzaktım. Ailemi özlüyordum. Sürekli ağlıyordum. Az yemek yiyordum, sıçamıyordum, altıma işiyordum. Pislenmiştim, yüzüm gözüm kir içindeydi. Memduh, beni gördüğü an gözünde sinsi düşünceler vardı, anlıyabiliyordum. Beni gece konduya soktu. Her seferinde yüzüme bakıp, "önce o soda şişesine oturacennnnn" diyordu. Çadırı özlemiştim, en azından sadece dayak yiyordum. Bu mehduh ilk olarak bana bir para uzattı, 10 tl bana şöyle dedi. "Bah hele bu paraya gidecen bakkaldan bana bir sigara alecenn. Yüreğin varsa gaç. Gaçtığın an bak ne olacak" bende "tamam" dedim aldım parayı "bakkal nerde" dedim camdan eliyle gösterdi. Bende hafiften yola koyuldum, kapıdan çıktım karşıya gidiyorum. Beyler inanmassınız etrafta bir sürü değişik tipli herif var, anladım ki bunların hepsi bu memduhun adamı ve burası cidden korunuyor. Sonra içimden şöyle bir binlik yapmak geldi, acaba koşmuş gibi yapsam ne olurdu: bakkala doğru koşmaya başladığım anda çevremde 3 kişinin bana doğru hareketlenmesi bir oldu. Sonra girdim bakkala "abi bana yardım et nolursun abi" diye bağırmaya başladım.