Çadıra geçince farklı şeyler düşünüyordum. Burdan kaçmayı, artık bir daha geri dönmek değil, arkama dahi bakmamak istiyordum. Adamın rahat hareketleri taviz vermesine müsaitti. Sürekli bir şeyle uğraşıyordu. içimden dedim "ben bundan kaçarım bu beni yakalayamaz" çadırda 15 dakika oturduktan sonra adam odun almak için çadırdan çıktığı anda yavaş yavaş sakin adımlarla çadırdan çıkmaya hareketlendim. Çadırdan çıktığım anda omzuma takılan çadırın kumaşı "hığştt" sesi çıkardı adam bir anda arkasını döndü. "Ne işin var lan gir içeri" dediği anda "Allahhhhh" diyerek kaçmaya başladım. Yav beyler koşmuyorum uçuyorum, arkama bakmıyorum. Arkama baktığımda adam durmuş bekliyordu, bana bakıyordu. Ama nasıl sakin , ben kaçtım adam 10 saniye sonra işine devam etti. Benimde aklımda kaldı bu adam beni neden kovalamadı. Durdum. Adama baktım, adam hafif eğilmiş odunları tek tek alıyordu. Aramızda 15 metre civarı vardı. Ben bir anda olduğum yere baktım ve irkildim. Her yer karanlık, yerden çıtırtı sesleri geliyor, kedi sesleri "meuğwwwww ğıııı" korktum yavaş yavaş çadıra geri döndüm. Başka çarem yoktu, o çadır benim tek güvencemdi. Yavaş yavaş adamın yanına geldim. Geldim, geldim, geldim, tam 10 adımlık mesafe kaldı aramızda. Bir anda elini arkasına zütürdü.