Hafta sonu çıktığımız çarşıdan; ritüel için gerekli malzemeler olan bakır tas, yanmış odun kömürü, mum, soğan kabuğu ve bıçağı temin ettiğimiz günden sonraki gece saat 2 civarı boş sınıfa girdik.
Bahçedeki aydınlatma direklerinin lambalarından içeri süzülen sarı ışıkların hafifçe aydınlattığı sınıfta, ritüelde tarif edildiği gibi, kömürle yere çizdiğim dairenin içerisine oturduk ve etrafımıza mumları dikip, içerisine soğan kabukları doldurduğumuz bakır tası tam ortamıza koyduk. Kitapta yazan ve ne anlama geldiğini bilmediğim Arapça yazıları küçük kağıtlara geçirip soğan kabuklarının üzerine koydum. Tasın içerisindeki soğan kabuklarını ve kağıt parçalarını yaktıktan sonra üçümüz de bıçakla avuçlarımızı kestik ve el ele tutuşup beklemeye başladık. Dumanın dışarı çıkması için aralık bıraktığımız pencereden içeri tekinsiz bir hafiflikte esen rüzgarın etkisiyle; sınıfın lacivert perdeleri, az sonra gerçekleşmesini umduğumuz yasak hadisenin huzursuzluğundan titrer gibi, tok silkelenme sesleriyle çırpınıyordu. Alevler sönmek üzereyken şiddetlendikçe şiddetlendi ve neredeyse bir insan boyutuna ulaştı. Sanki dans ediyormuş gibi hareket eden alevler yavaşça şekillenip baş ve kollara benzeyen uzuvlar oluşturmaya başladı. Soğumakta olan lavların katılaşması gibi yavaşça ve kısım kısım oluşan bedenin turuncu teninden yayılan kırmızı ışık, duvarlarda korkunç gölgeler oluşturuyordu. Faruk o an ritüeli bırakmak istiyormuş gibi gözlerimin içine baktı fakat ben yarıda kesmenin bir felakete neden olabileceğini düşünerek başımı, hayır anlamında iki yana salladım ve ikisinin de elini daha sıkı tutmaya başladım. Alevler üzerinde yavaşça katılaşan bu deri katmanları birleşip; üzerinde boynuzu andıran iki küçük uzantı bulunan büyük bir başı, elleri neredeyse ayaklarına değecek kadar uzun kolları ve uzun sivri kulakları olan bir varlığı oluştururken kulaklarımızı sağır edecek şiddette bir çınlama sesi duymaya başladık. Varlık, yanlardan iki gözünün ortasına doğru kapanan kocaman göz kapaklarını açıp, sarı ve elips şeklindeki göz bebeklerini bana doğru diktikten bir süre sonra, duyduğumuz çınlama sesi tiz bir sese dönüştü ve “Benden ne istiyorsunuz?” dedi.