Bir şeyler atıştırdıktan sonra yukarı kata çıkıp bilgisayarı açtım. Sabahdan itibaren güvenlik kayıtlarını başa sarıp hızlı bir şekilde izlemeye başladım. Koliyi açtım. Fotoğraflara bakıyorum. Bu imkansız. Ben koliyle uğraşırken fotoğrafta ki küçük kız arkamda dakikalarca beni seyretmiş. Kıpırdamadan öylece bakıyor. Evden çıktıktan sonra herhangi bi haraket yok. Öğlen 12 gibi hacı amcayla evine doğru ilerlediğimiz sırada. Eşyaların yerleri değişiyor. Koltuklar biri tarafından sürükleniyo. Televizyon havaya kalkıyo. Köyden eve yola çıktığım sırada evin dış kapısı açılıyo. Yunus heykeli. Bir şey onu elinde taşıyarak televizyon masasının üstüne koyuyor. Dış kapıyı çarparak gidiyor. Güvenlikle eve geldiğimiz kısım. Kayıtları kapatıp canlı kamera haline geçtiğimde aklımı yitirmek üzereydim. Kendimi görüyorum. Bilgisayar ekranına bakıyorum. Arkamda fotoğrafta ki adamla kızı var. Hayır arkanda değiller. Sakin ol. Hala orada donuk bakışlarla bana bakıyolar. Yavaşça arkamı döndüğümde kimse yoktu. Tekrar ekrana baktım. Bulunduğum odayı gösteren kamera bağlantı hatası verip siyah ekrana geçti. Yemek yedikten sonra hemen uyumaya gittim. Bu evde uyanık kalmak istemiyorum.