Adam kirli sakallı, 30-35 yaşında biri ama gözleri korkunç bakıyordu. O an böyle yüreğimden bir "ğıahhhh" sesi geldi ve hönkürerek ağlamaya başladım. Güveneceğim son kapıyıda kilitlemiştim. Gittim adamın yanına, son bir umut "abi beni gibtiler, orda ellediler abi lütfen bana yardım et, abi nolur beni evime zütür" dedim. Bunu hangi kafayla söyledim cidden bilmiyorum ama kendimi acındırmaya çalıştım. Adam bana baktı çok naif bir sesi vardı, şeye benziyordu, cennet mahallesinde ki sultanla ferhatın aşk yaşadığı sahnede ki ferhatın sesine. "Dur be oğlum napıyorsun, noldu yavrum" dedi. Öyle bir kalıptan bu sıcak samimiyet iyice güvenimi arttırdı. "Abi aileme zütür lütfen beni" dedim. Adam bir anda sert bi sesle "geç lan içeri" dedi. Abi hepten umudum bitti, yok oldum. O gece kendimi öldürdüm yani artık çıkış hiç bir kapım yoktu. Ağlıyorum, bağırıyorum nasıl bağırıyorum ama küçük dilimin "zığğğğ" seslerini duyuyorum. Çaresiz geçtim içeri adamda zaten kolumdan tuttu, bırakmıyordu.