Anne boşluktaydı. Yıllardır burada gibi hissediyodu. Buraya ait olduğuna dair içinde güçlü hisler vardı. Oğlunu gördü karşısında gayet mutlu bi şekilde.
+Annecim her şey bitti. Gel hadi sarıl bana sana ihtiyacım var.
Annenin gözünden yaşlar süzülmeye devam ediyodu. Ağır adımlarla oğluna doğru yürümeye başladı. Öğretmen gülümseyerek konuşuyodu.
+Gel hadi anne seni çok özledim ben. Sarıl bana

Hoca ritüeli 3. Kez tekrarladıktan sonra üfledi. Ev şiddetli bi şekilde deprem olur gibi sallandı. Su bembeyazdı. Her şey normalde dönmüş gibiydi.
+Bitti mi hocam ?
-Allah'ın izniyle alt ettik onları fakat kızımızın oradan kendi kurtulması gerekir ona bir şey yapamayız. Hemen evden el fenerleriyle çıktılar. Etrafta baykuş seslerinden başka hiçbir şey yoktu. Köy meydanına öğretmen yatıyordu. Hoca hızlı adımlarla yanına gidip kalkmasına yardım etti.
+Baba
-Bitti oğlum her şey bitti
Öğretmenin gözleri babasının kucağında ki annesine takıldı baygın şekildeydi.
+Anneme no---
Hoca sözünü keserek konuşmaya başladı.
-Hadi delikanlı sonra anlatırız ilk önce şu köyden gidelim.
Sabahın ilk ışıklarında Gaziantep'e gelmişlerdi.

Anne o boşlukta öğretmenle zaman geçiriyor. Doyasıya oğlunu öpüp koklayıp hasret gideriyodu.

Gaziantep'e vardıkları gibi hemen en yakın hastaneye zütürdüler. Bir süre bekledikten sonra babaya karısının bitkisel hayatta olduğu söylendi.
+Hoca efendi karım nolucak yok mu bi yolu ?
-Karın gerçekle hayali karıştırdı evladım. Hayal olduğunu anlayana dek orada kalıcaktır elimden bir şey gelmez.
Anneyi Ankara'ya hasta nakil ile aldırmışlar fakat orda da herhangi bir çözüm bulunamamıştı. Artık öğretmen ve baba anneye evde bakmaya başladılar.

2008 den beri hayal dünyasından çıkmasını bekleyen bi öğretmen ve baba vardı artık sadece...