Eve girdiğimde vızlama sesinden başka bir ses yoktu. Bütün odaları kontrol ettim şoför yoktu. Burada olduğuna dair içimde güçlü bir his vardı. Bakmadığım tek yer arka bahçe kalmıştı. Evden çıkıp hemen arka bahçeye koştum. Şoför arka bahçede incir ağaçlarına odaklanmış şekilde bakıyodu.
-Hadi gitmemiz lazım hava kararıcak.
+Sus ve dinle öğretmen onları duyucaksın.
Vızlama sesinden başka bir şey yoktu.
-Hadi efendi hadi gitmemiz lazım.
+Ölmemişler öğretmen bak oradalar.
Eliyle işaret ettiği yere baktığımda incir ağacının altında yaşlı kadınla çocuk vardı. Besmele çekmeye çalıştım ama dilim düğümlenmiş gibiydi. Şoför öylece bakıyodu.
-Gitm--- laz---
Göğsüme bastıran bir şey vardı konuşamadım.
+Burası huzur verici öğretmen. Sende bizimle kal.
Başını döndürdüğü anda alnında ki siyah gözü gördüm. Buradan gitmem lazımdı. Bahçeden koşarak çıktım. Köy meydanına geldiğimde bi an duraksadım. Her sokakta bana bakan gözler vardı fakat bu sefer hepsini seçebiliyordum. Muhtar, bakkal efendi, şoför... Bütün köy buradaydı. Annemin sesini duydum o anda. 2 3 metre ileride ayakları ters bi şekilde bana doğru dönmüştü. Rüyamın aynısını yaşatıyolardı bana. Sesimi çıkartmak için çırpınsamda dilim kesilmişti sanki. Annem yavaşça bana yaklaştı.