Şoförün ağzından
+O kadının kocası ölmeden önce oğlu arthuru şehirde okuturlardı. Her gün ben zütürürdüm şehirden köye köyden şehire. Arthurla yolda hep konuşurduk. Okulda ne yaptığını anlatırdı bana. Kadının kocası öldükten sonra bu durum çok değişti. Yol boyunca hiç sesini çıkarmaz oldu. Bi ara canıma tak etti sordum artık.
+Oğlum konuşsana yol boyunca susucak mısın hep ?
-Ne anlatıcam ?
+Okulda ne yaptığını anlat evde ne yaptığını anlat.
Ses vermedi.
+Evladım baban öldüğü için kendini hırpalama daha annen var bak. Hem baban öbür tarafdan seni izlerken böyle üzgün mü görsün ?
-Babam ölmedi.
Yazık çocuğa daha hala kabullenememişti. Eve bıraktıktan sonra geri döndüm. Yarın okuldan dönerken ben seslenmeden kendisi konuştu.
-Babam ölmedi.
+Evladım yapma böyle
-Annem her gün onunla konuşuyor. O hala bizimle evde yaşıyo. Arkadaşları da yanında ama onlar hiç konuşmuyolar.
Çocuk aklı diyerek geçiştirdim. Bi kaç gün sonra annesinin ortadan kaybolduğunu duydum. Arthuru bakkal efendiye bırakmaya başladım. Son gördüğüm akşam annesinin onu yanına çağırdığını bu yüzden çobanlık yapıcağına bakkal efendiye anlatmış. Bakkal efendi onu çobanlık için yolladığından beri çocuk ortalıkta yok. Bakkal efendi de bir şeyler var ama hala anlamadım. Çocuk kaybolduktan sonra olaylar kendini gösterdi. Ben kazadan döndüm, arkadaşlarım olur olmadık şeyler görmüş. O zamandan beri köy böyledir öğretmen bey.