7 GÜN SONRA

Sarılı kulağımdan gelen zonklama beni acıdan deli ediyordu. Tek düşündüğüm Ayasu'nun beni böyle sevip sevmiyeceği ve annem, kız kardeşim Gökçe ve katledilen abim Hagan ile atam Keramula idi.

Karda bata bata yürürken tepenin aşağısında 30 kişilik yaya bir devriye gördük. Bizi daha farketmemişlerdi , bize biraz daha yaklaşmalarını bekledik. Ve Vaegir askerleri benim şu seslerimle irkildiler "KOY!!! ÇEK!!! BIRAK!!!" Vaegir askerleri bir anda erimeye ve şaşırmaya başladılar. Karın altından yürekli Kergit çerileri çıkarak Vaegirlilerle çarpıştılar. Daha baltalarını, kılıçlarını çekmeden yok ettik onları... Devriyenin komutanı gibi görünen kürk miğferliyi döverek konuşturmaya çalıştık...

+Sahibinin ordusu nerde lan it!

Ağzı burnu kanamış bir şekilde gülerek:
-Hah! Bunu gerçekten öğrenmek mi istiyorsun? Hemen 4 km ardımızdan geliyorlar. Sen ve askerlerin yok olup gideceksiniz!

Fazla uzatmadan kafasını kestim ve hemen köye doğru geri yola çıktık...