oturduk ve adam bana sapkın genç olarak hitap etmeye başladı ama kızmıyor kesinlikle,o da bir nevi sapkın sayılabilirdi, bana aralıksız 4 saat tasavvuf ve kahiniyetten bahsetmeye, peygamberlik yaşının 40 lar filan olduğuna (bunu söylerken bir tuhaf gülümsüyordu bana), bazı şeylerin oturması için zamanın gerekli olduğunu filan anlattı. Kahvaltı bile yapmamıştım gece oniki gibi arkadaşımın doğum günü vardı oraya gidecektim, biraz daha çözüm odaklı şeyler sormaya başladığımda, dışsal değil içsel bir arayışın daha mantıklı sonuçlar doğurabileceğini hissettirdi bana alttan alttan, bilirsiniz nefsi yok saymak size faydası olan bir şey değil aksine yalan bir varlık olmanızı sağlar, nefsinin dediğini yapıp gereğini yaşamazsan, sadece kulaktan dolma öğrenirsin asla tam olarak gerçekten utanmaz ya da gerçekten tam olarak pişman olup yakaramazsın, yani asla gerçeğini bulamazsın, her ne kadar desen de zina kötüdür eğer şahıs kendisi deneyimlemezse hareketinin sonucunu hiç bir zaman o isteğinden tam olarak arınamaz ya da gerçekten kınayamaz o olguyu gibi düşünebilirsiniz. Yani kendi hikayenizin (sizin için örülmüş hayat ipliğinin ucu arkadaşlar=ruhunuzun arzuları=nefsiniz) tam olarak deneyimlenmesi için isteklerinizi takip etmelisiniz, yoksa siz sizi yaşamıyor oluyorsunuz ve gerekli dersleri alamıyorsunuz hayattan. son sözü unutma üç 'M' miz var dedi, muhafazid, Mustafa Kemal ve Memleket gibi bir şey dedi ve ben izin alarak kalktım doğum gününe gidecektim...