Çıktığımda ortalık savaş alanıydı kulak mememi bi ok delip geçti arkama döndüm ve oku atan adama koşup çullandım biraz dayaktan sonra gırtlağını kestim. Kulağımdan kanlar akıyordu kanıma bakarken arkadan silahsız bi düşman benim üstüme atladı ve beni epey bi hırpalayıp kılıcımı aldı tam kafamı kesiyordu ki yana doğru kaçıp kendimi kurtardım. Ayağa kalktım bana kılıcımı savurdu ve ıskaladı , hemen arkamdaki çadıra girip bir bıçak aldım ve saklandım adam içeri girince sinsice gırtlağını kestim ve kılıcımla çadırdaki askılıkta bulunan kalkanı alıp çadırdan çıktım. Hemen savaşın yoğun olduğu kısma yetiştim ve üstüme atılan kürk miğferli Vaegirin boynunu soğuk kanlılıkla kestim. Bir süre sonra ortalıkta hiç düşman kalmadığını farkettik ve zafer naraları attık ancak içimde bi burukluk vardı... Bugün emrimde 4 askerin öldüğünü öğrendim... Bu insanı uyutmayan birşey... Şimdi bi komutan olmanın ne kadar zor birşey olduğunu anlamıştım... 25 kişiyle başladığımız yolda yeniden 25 kişi kalmıştık...