Kardeşimin okul hayalleri bitmişti bende göndermezdim zaten. Bu evde berduş gibi geziyor bir yandan üzülüyor bir yandada yaptığı hatanın bedelini böyle ödüyor olmasından yüreğimi katılaştırıp kendimi avutuyordum. Bu 3-4 gün öyle sürdü bir gün sabah uyandık kahvaltı edilcek. Kalkmamıştı hala annem odasını girdi cağırmak için. Annemin cığlığıyla odaya girdik annem ağlıyordu. Odada bi mektup bırakmış mektupta tek cümle yazıyordu.
Artık benım için yaşamak anlamsız kimsenin yüzüne bakamam benim için üzülmeyin