Çoğunuzun bir kardeşi olarak belki de birazınızın abisi olarak anlatmak istiyorum artık. Bu sene ilk defa bi kız arkadaşım oldu. Evet, ilk defa yanlış duymadınız. Hayır ne asosyalim ne de çok tipsiz birisiyim. Ortalama bi insan gibi benim de az çok çekiciliğim vardır herhalde. Kızlarla da konuşuyorum yani konuşamama gibi bir durumum da yoktu. Hatta galiba kızları tanıdığımdan kimseyle birlikte olmak istemedim. Her neyse. Geçen yaz instagramda boş boş dolanırken gördüm onu. Eski arkadaşlarımla aynı okukdaydı. Ordan başladık konuşmaya. 10 Ağustos 2016. Tatildeydim tabii. Bıraktım tatili ona yazdım. Günler günleri kovalıyordu biz sabah akşam konuşuyorduk hiç bir sıkıntı yoktu. Ben iyice bağlanmıştım ona. 12 Eylül 2016, artık bi adımız vardı. Ertesi gün ilk kez buluştuk. Beni gördü usta bir güldü içim yandı tutuştu aynı zaman da titretti soğuğuyla. O gülüşü bir daha göremedim ne onda ne de başka birisin de. Bi gün dedim ki ben aşığım sana. Ne diceğini şaşırdı ilk bi güldü sonra ağladı..
2 ay geçti iyi kötü ilerledik. Ne olduysa o ay oldu. Her hareketime kızıyor, sürekli trip atıyordu. Hoşuna gitmeyen bir hareketim olduğunda trip atıp, konuşmaktan kaçıyordu. Aynı hareketi o yaptığın da bir şey söylersem direk kaçıyordu ve trip atıyordu sanki o haklıymışcasına..
Bu iki ayın sonlarında ilişkimizde ki en büyük kavgayı ettik. Sanki ben ateştim o barut.. patlıyorduk adeta birbirimize ve ben sarhoştum. Benden zaman istedi, verdim. Konuşmadık 3 gün. 4. gün onu bi arkadaşım görmüş avm ye giderken birisiyle ve telefonla gülerek konuşuyormuş. Bu arada bu kız benim oturduğum şehirde oturmuyor. Otobüsü okulun önünden alıp bunu evine zütürüyor neyse. Çocuk dedi bana böyle böyle. Ilk bi elim ayağım titredi ne diceğimi bilemedim. Eve gittim, yazdım ona. Doğru mu bunlar diye, hayır dedi. O an bitirmeliydim çünkü onu gördüğünü söyleyen çocuk en güvenilir arkadaşlarımdan birisi üstüne sevgilisi var ve 13 senedir arkadaşız yani asla benim kötülüğümü istemez. Ama salak kalbim yüzünden...