Sabah telefonun zil sesi ile uyandım. Eylül mırıldanıp sarıldığı göğsümü sıktı. Telefona uzanıp açtım.

"Alo?"
"Anıl koç hazırlan ben geliyorum."
"Sen kimsin dıbına koyayım?"
"Sen yeni mi uyandın?"
"Hee... de sen kimsin."
"Musa ben Musa mal. Geliyorum."

Gözüm açıldı bir anda. Yavaşça kalkmak istedim ama Eylül bebek gibi mızlanıp bana daha çok sarıldı. Bende benim yerime koluna iki üç tane minik yastık sıkıştırıp aradan sıyrıldım. Lavaboya gidip çeki düzen verdim kendime. Saçımı incin yapmıştım ki traş olmam gerektiğini gördüm. Vazgeçip sakalımı da saçımı da uzatmaya karar verdim.

Koşar adım mutfağa geçtim ve kahvaltılık bir şeyler hazırlamaya başladım. Koridordan ayak sesleri duydum. Çayı ateşe koyup kahve makinesini ayarladım.

"Ben gideyim istersen."

Gitmek istemediğini, beni iğnelemek istediğini anlayarak Eylül'e döndüm. Saçı dağılmış ve ellerin beline koymuştu. Günaydın diyerek dudaklarına bir öpücük kondurup yemeğe döndüm.

"Ben gidip yatağı toplayayım."

Kafamı salladım ve işime devam ettim. O sırada kapı çaldı. Koşarak kapıya gittim ve açtım. Açtığım gibi de Musa olduğunu düşünürek tam zamanında geldiğini dıbına koyayım dedim.

Gelen Nazlıydı.

Tek kaşını kaldırmış bana bakıyordu.

Olduğum yere mimlendim.

"Nazlı ben senin olduğunu bil-"
"Tamam tamam. Başkasını bekliyordun herhalde önemli değil."
"Sağol çok sağol. Benim arkadaş gelecek ti de kahvaltıya adı-"
"Anıl kim geldi?" (Eylül)

Nazlı kaşlarını kaldırıp baştan aşağı süzdü Eylül'ü.

Balkondan aşağı atlamak istedim.

"Merhaba canım sen mi gelecektin kahvaltıya?"
"Yok yok, ben sadece bir Anıl'a GÜNAYDIN demeye geldim. Birde Sevgi senle konuşmak istiyordu. Neyse müsait bir zamanına gelirim BEN."

Yerin dibine girmek istedim.